‘Boontjes doppen’
Heerlijk op zondagochtend de krant lezen, een kopje koffie erbij, zeker na een dag- en nachtdienst voor onze dierenartsenpraktijk. De avond ervoor heb ik ’s avonds heel laat nog geholpen bij de geboorte van een mooi kalf en vandaag kan ik dan genieten van iets meer rust.
In die krant (NRC 2 maart), waar ik zo’n zin in had, las ik in Opinie en Debat ‘Verdubbel de natuur, het kan’ door Kaat Biesemans-Hoogewijs. Ze is voedselboswachter. In het kort staat er dat er teveel mensen in Nederland zijn, Nederland is te vol, oh nee wacht, er is te weinig natuur voor al die mensen. ‘Voor elke persoon in ons land is er 300 vierkante meter natuur’, schrijft ze. Meteen er achteraan komt de vergelijking dat een koe beschikt over 2500 vierkante meter grasland. ‘Een koe heeft grofweg acht keer meer buitenspeelruimte dan een mens’. Hier ben ik opgehouden met lezen. Buitenspeelruimte? Dit gras is nodig voor koeien om melk te produceren en bovendien eigendom van een veehouder of verpachter. Ik word verdrietig van dit soort berichten en er zijn veel van dit soort berichten, teveel.
Zoals op 21 februari toen de heer Timmermans (PvdA/GL) zei: ’Sectoren die maar een klein deel van onze economie uitmaken en sociaal en ecologisch zeer belastend zijn zoals de intensieve veehouderij en de glastuinbouw zullen moeten worden verkleind of verplaatst naar oorden buiten Nederland’. Laat het even tot je doordringen en bedenk dat er mensen in die sectoren werken. Vervang de woorden intensieve veehouderij en glastuinbouw door een willekeurig te kiezen andere groep mensen en de wereld is te klein.
Of nog erger, afgelopen vrijdag 1 maart op radio 1 bij Nieuws en Co. Hier wordt Josephine Schuurman van Boerderij Eyckenstein geïnterviewd. Op haar bedrijf worden Jerseystiertjes afgemest en ze doet een paar absoluut onware uitspraken. Bij melkveehouders worden volgens haar Jerseystiertjes doorgaans geeuthanaseerd door dierenartsen omdat deze kleine kalfjes waardeloos zijn. Pardon? Ik heb als dierenarts echt weleens een klein kalf geeuthanaseerd, maar alleen als er sprake was van onderliggend lijden bij dit dier en dus zeker niet enkel en alleen om zijn (of haar) grootte. Datzelfde geldt voor mijn collega’s. En ze gebruiken op de boerderij van Josephine nooit preventief antibiotica. Waar wel dan? Het preventief gebruik van antibiotica is al jarenlang verboden. Ze noemt zichzelf ‘koploper’ maar zijn koplopers geen mensen of bedrijven die iets vernieuwends doen en het niet nodig hebben om pertinente leugens over collega’s te verspreiden? Maar goed haar kalveren krijgen wel natuurhooi en onze kalveren ‘gewoon’ hooi, het is soms maar net hoe je het brengt.
En heeft u de reclame van Wakker Dier al gezien of gehoord, de ‘Sloopmelk’-campagne? Behalve dat het een walgelijk spotje is, wordt er met alle gemak vanuit gegaan dat de productie van de gemiddelde koe door de jaren heen van 4000 naar 9000 liter is gegaan door uitbuiting. De conclusie van Waker Dier, de koeien van nu worden uitgemolken. Maar misschien zijn de omstandigheden voor koeien wel veel beter dan pakweg 80 jaar geleden? Beter voer (in ieder geval meer voer, alleen al doordat er niet meer met de hand gevoerd wordt), betere huisvesting (loopstallen met zachte ligplaatsen in plaats van de hele winter aangebonden staan in een donkere bedompte stal), betere melktechniek (met een machine die niet moe wordt in plaats van met de hand), betere fokkerij (waardoor de koeien ook makkelijker afkalven dan vroeger, maar ook meer en makkelijker melk geven), beter management door meer kennis. Noem maar op, maar argumenten doen er niet toe. Gewoon een duur spotje in de sterreclame mede mogelijk gemaakt door de Postcode Loterij alleen om de volgende groep veehouders kapot te maken.
Ik kan het lijstje nog langer maken, maar dat lijkt me niet nodig. Het doet zeer om dit telkens maar weer te moeten horen of lezen over de sector waar je met hart en ziel in werkt. En waar we met veel boeren hoogwaardig en veilig voedsel produceren. Op een manier die vele malen diervriendelijker is dan wanneer de productie verplaatst wordt naar buiten Europa. Bovendien is het zo dat hoe intensiever de landbouw, hoe meer ruimte er overblijft voor bijvoorbeeld natuur.
Maar wat moet ik ermee, voor mezelf? Geen krant meer lezen, geen journaal meer kijken? Mijn schouders ophalen bij bovenstaande berichten? Ik weet het niet. Soms ben ik er verdrietig of boos om, maar gelukkig word ik nog steeds blij van een mooi kalf of straks de koeien in de weide. Ach en als mensen die ons wegzetten als sociaal en ecologisch belastend, of als dierenmishandelaars, geen voedsel van ons meer af willen nemen, is dat helemaal niet zo erg. Misschien wil ik voor deze mensen niet eens meer produceren. Ik zou tegen deze mensen willen zeggen, begin een groentetuintje en dop uw eigen boontjes maar.
