Column Fietsen
Alles wat je aandacht geeft groeit. Een boer weet dit als geen ander. Het geldt voor zijn vee en voor zijn gewassen op het land. Het geldt ook voor alle meningen rond de landbouw. Hoe meer aandacht, hoe meer groei, zowel wat betreft positieve als negatieve zaken. Deze zomer geef ik liever aandacht aan onze mooie omgeving. Als fervent fietser heb ik in de afgelopen maanden meer dan ooit door ons landje gefietst. En wat is Nederland toch mooi! Het vertrekpunt was vaak onze boerderij midden in de Gelderse Vallei. Een coulisselandschap met boerderijen waar je de koeien ziet grazen in groene weiden, soms onder strakblauwe luchten en soms onder echte Hollandse wolkenluchten.
Terwijl ik de kilometers wegtrapte zag ik een grote variatie aan landschappen. We fietsten door bos, hei, boerenland, nieuwe natuur en watergebieden. We zagen zilverreigers roerloos langs de sloot, we hoorden kikkers kwaken en de roep van de kieviten, zagen hazen buitelend door het land en zwaluwen scherend over de wei. We zagen weides vol bloemen, groene grazige weides, sigaren wuivend in het riet en wegbermen vol bloemen. We fietsten door stad en land en het was genieten.
Maar na al die kilometers die ik dit jaar weggetrapt heb komt de vraag op; blijkbaar fiets ik door een ander land dan veel beleidsmakers, want ….. ik zie de achteruitgang niet. Ik zie alleen steeds meer natuur, steeds meer bloemenranden, steeds meer bloeiende bermen en weides vol klaver. En ik weet het, ik ben geen bioloog dus moet ik niet op hun stoel gaan zitten. Zelf erger ik mij ook als iedere willekeurige burger op onze stoel gaat zitten en vertelt hoe we moeten boeren. Ik ben ook niet zo blind dat ik niet geloof in de klimaatverandering en we gaan daarom ook zorgvuldig met onze leefomgeving om. Voor nu en voor de generaties na ons. Maar dan nog: ik zie het niet.
De enige teruggang die ik wel zie is die van het boerenland. Ieder jaar schuiven de contouren van de steden en dorpen weer iets op, altijd ten koste van boerenland. Nieuw dit jaar zijn de glazen zeeën: weides vol zonnepanelen. Ook zie ik steeds meer nieuwe natuur. Daar langs fietsend is het zeker genieten, maar ik ben ook zeer gehecht aan de grazige weides vol koeien onder mooie wolkenluchten. Voor mij is het nationaal erfgoed: het land waar wereldwijd plaatjes van rondgaan, naast de bekende plaatjes van de Amsterdamse grachten, de molens en de tulpen. Dat landschap moeten we behouden. Maar als ieder jaar stukjes landbouwgrond worden weggesnoept en er steeds meer boeren verdwijnen, wordt dat steeds moeilijker. De kreet “houd de koe in de wei” krijgt zo wel een heel dubbele betekenis en wordt meer iets van: houd de koe in de wei en de boer op de been!
Clara van Ravenhorst
Melkveehoudster in Woudenberg
Gastenverblijf de Boerenstee
