Een lange, lange melkbeurt

“En, nog bijzonderheden pap?”, app ik, Sanne, mijn vader altijd als hij de avondmelking doet en ik de volgende ochtendmelking van onze koeien voor mijn rekening neem. “Ohnee, niet echt…” Krijg ik terug met deze foto, oeps! De muur van het gangetje waar de koeien langslopen als ze klaar zijn met melken werd al wat slechter.

Een beetje haast om bij de sportschool te komen werd hem fataal. Voordat de koeien nieuw voer krijgen ruimen we elke avond namelijk al het voer voor de koeien op.  Met de shovel schuiven we het richting de muur, waarna we het zo met de bak van de shovel op kunnen scheppen. Inmiddels bleven we al uit de buurt van de muur, maar gaf het voer dat steeds dichterbij kwam toch de genadeklap. De sportschool heeft mijn vader die avond niet meer gehaald. Gesport heeft hij dan wel weer genoeg, om letterlijk alle brokstukken op te ruimen. Daarom hebben we nu een tijdelijke muur van strobalen.

Aan mij de volgende ochtend de eer om de koeien te melken mét deze nieuwe muur. Koeien zijn autistisch, dus schrikken zich een hoedje als ze na het melken de bocht omkomen. Eerst staan ze 30 seconden stil, beginnen spontaan te poepen en te plassen. Daarna wint de nieuwsgierigheid. Ze beginnen te snuffelen, nemen een hap en ontdekken dan dat je fantastisch je kop kunt schuren aan deze flexibele muur. En dat gaat dan bij alle 60 koeien ongeveer in ditzelfde patroon. Het levert een flinke filevorming op. Het gangetje wordt steeds breder, want de ‘muur’ gaat alle kanten op. De koeien hebben er veel plezier van, ik na verloop van tijd iets minder. En zo werd het nog een lange, lange melkbeurt op boerderij Weelderen…

Sanne van Raalte
Boerderij Weelderen