Ode aan Hennie
40 jaar geleden bouwde mijn vader een nieuwe stal waardoor er plaats was voor wat extra koeien, vaak zonder stamboekregistratie en naam. Die naam kregen ze van ons. Twee van deze koeien hebben een ware dynastie gevestigd op onze boerderij: Bep en Hennie.
Bep blonk uit in productie en was de eerste koe die bij ons 40 kg melk per dag gaf. Haar dochter, Bep 2, werd bij ons de eerste koe die in haar leven meer dan 100.000 kg melk wist te produceren. Ook nu heb ik nog een flink aantal Beppen in de stal, bij de kalveren loopt ondertussen Bep 172.
Dan de Hennies. Hennie produceerde ook prima en was een fraaie koe. Haar nakomelingen behoorde ook vaak tot de mooiste van hun jaargang met veel stijl en een goed aangehecht uier. Toen er in een september 2009 dus Hennie 91, een mooi lang, helder bont gespikkeld vaarskalf, werd geboren met als vader de internationale topstier Shottle, waren de verwachtingen hooggespannen.
Deze verwachtingen werden ingelost. In de herfst van 2011 kalfde ze voor de eerste keer af en begon direct flink melk te geven. Ze was mooi groot met een soepel uier en een vriendelijk karakter. In de jaren die volgde bleef ze erg veel melk geven: 14.000 liter per jaar was voor haar heel normaal. Ook ontwikkelde ze zich tot een mooie oudere koe, in het stamboek werd ze ingeschreven met maar liefst 88 punten. Vanwege dit uiterlijk heb ik met haar ook een paar keer een keuring bezocht, in de prijzen zijn we daarmee echter niet gevallen.
Uitblinken deed ze vooral in de stal. Met haar fraaie, vrouwelijke type, haar helder bonte witte huid en mooie, goed ontwikkelde voorhand viel ze bij iedereen op die bij ons in de stal kwam. Ze groeide ook uit tot een diva: direct links en rechts naast haar dulden ze geen andere koeien aan het voerhek, liever zocht ze zelf de lekkere hapjes uit het gemengde voer. In ruim 10 jaar heeft ze zo bij ons 135.000 kg melk geproduceerd. Vorig jaar lukte het niet om haar weer drachtig te krijgen. Ook liep ze niet meer zo vlot. Een kleine twee jaar na haar laatste kalf begon de melkproductie weg te zakken en werd ook de kwaliteit van de melk minder. We zijn gestopt met melken en lieten haar nog een maandje in de stal rondlopen. In maart besloten we haar naar het slachthuis te brengen, zo gaat dat immers op de boerderij: ook het eind van een leven dient een doel.
Hennie 91 zal ik nooit vergeten. Het was echt een once-in-a-lifetime koe. Maar het mooie aan de cyclus van het leven is dat je altijd ook weer vooruit kan kijken. In de groep van de jongste kalfjes loopt Hennie 159. De verwachtingen zijn hooggespannen.
