Oogstmaand oktober
Als boer sta ik het hele jaar klaar voor mijn dieren: veeverzorging heeft altijd prioriteit boven ander werk op de boerderij. Onderhoud aan gebouwen, machines, houtwallen of grasland moet altijd wachten tot het werk bij de koeien klaar is. Er zijn echter twee periodes in het jaar waarin ik met mijn hoofd meer met het landwerk bezig ben dan met de veestapel.
Ik kijk elk jaar erg uit naar de eerste periode, eind april-begin mei, als zomer er aan komt, de mais gezaaid kan worden en er voor de eerste keer gras ingekuild wordt. Dit gras is van hoge kwaliteit , energie- én eiwitrijk en vormt een belangrijk deel van het wintervoer van de melkkoeien.
Misschien nog wel belangrijker is de periode die we nu net achter de rug hebben: oktober. Groot verschil met het voorjaar is de tijdsdruk: de dagen worden korter, het gewas droogt daardoor moeilijk en ook de draagkracht van de bodem is na een periode met regen niet snel hersteld. Begin oktober hebben we van een paar dagen mooi weer gebruik gemaakt om de vijfde, en laatste, snede gras binnen te halen. Dit gras is in de herfst gegroeid en bevat minder voedingswaarde dan voorjaarsgras, maar we kunnen het wel goed gebruiken voor onze dieren die geen melk produceren. Door de regen die er recent gevallen was heb ik een paar laag gelegen stukjes niet kunnen maaien, maar dat mocht de pret niet drukken. Een flinke hoeveelheid herfstgras hebben we bovenop het kuilgras van september gereden zodat ook het jongvee het komende jaar ruim voorzien is van zelf geteeld voer.
Een week later was de snijmais ook rijp: de maiskorrel volledig gevuld met zetmeel en de plant droog, maar nog niet bruin zodat ook blad en stengel nog smakelijk zijn. In één dag wordt het resultaat van een jaar zorg, pacht betalen, grond bewerken, bemesten, zaaien en onkruid beheersen in een sleufsilo gereden en zorgvuldig luchtdicht ingepakt. Prachtig, smakelijk en energierijk voer als basis voor een jaar lang melkproductie. Direct daarna is het maisland los getrokken en ingezaaid met rogge als vanggewas . Rogge groeit ook in de winter en daarmee proberen we verlies van stikstof naar het grondwater te beperken. Een paar dagen later hebben we van het laatste stuk mais alleen de kolf geoogst en apart ingekuild. Daar bovenop hebben we suikerbietenperspulp ingekuild. We gaan met deze krachtvoerkuil een gedeelte van de brok vervangen . Dit is iets goedkoper en circulair: zelf geteeld voer en restproducten uit de industrie als voer voor ons vee.
Zo is in een paar weken tijd de wintervoorraad weer veilig gesteld, het grasland mooi kort gemaaid en het akkerland al weer in voorbereiding op het volgende groeiseizoen. Het geeft een geweldig voldaan gevoel, rust én tijd om me weer volledig op de verzorging van de koeien te concentreren. Want daar doen we al het werk op het land uiteindelijk allemaal voor: tevreden vretende koeien die al dat voer het hele jaar door voor ons omzetten in gezonde, voedzame melk.
Geschreven door Ben Apeldoorn
